“Ik ben bijna 53 – ik zit in meerdere overgangen tegelijk. Het jaareinde hebben we net gehad, er is ook nog die andere, vrolijk synoniem ‘menopauze’. Ik voel me meteen vacuüm trekken als ik het hoor. Pauze.”

Hilde De Brandt (52) creëerde met haar open brief naar Unizo baas Karel van Eetvelt een trending topic op het sociale netwerk.

Alle 45+ vrouwen  voelden zich redelijk ‘gepakt’ door zijn redelijk achterhaalde (om niet te zeggen achterlijke en vooral pijnlijke) visie op werkende en werkzoekende vrouwen van 55+. ‘Die vijftigers – en dan nog vrouwen! – daar kan je niks mee.’ 

Wifty en onze community gingen meteen als één blok achter Hilde staan.

Vanaf nu is ze ook Wifty guest en zul je haar stukjes op dit platform zien verschijnen. Ze vliegt er al meteen in. 

“Hij is weer voorbij: de overgang. Die van oud naar nieuw natuurlijk. Ik weet niet hoe het met u zit, maar voor mij is het altijd even schrikken als het woord valt. Bàf – daar is het. Behalve dat het altijd iets indiscreets lijkt te hebben, riekt het te veel naar zielig einde, en te weinig naar vrolijk begin. Een associatie met verval. Het kan persoonlijk zijn, maar misschien heeft u dat ook.

Ik ben bijna 53 – ik zit in meerdere overgangen tegelijk. Het jaareinde hebben we net gehad, er is ook nog die andere, vrolijk synoniem ‘menopauze’. Ik voel me meteen vacuüm trekken als ik het hoor. Pauze. Hou vooral even op om te zijn – nee toch? Laat ons eerlijk wezen – menopauze: who cares? Geen vrouw die er middenin zit. Beetje warm ’s nachts, wat meer okselzweet, tikkeltje vermoeiend af en toe. So what? Heerlijk excuus voor een trage ochtend, een warm bad, een extra paar schoenen. Focus is alles.

“Kort geleden stak ik
een grens over.
Die van
het eindelijk kiezen
voor jezelf.”

Kort geleden stak ik een grens over. Die van het eindelijk kiezen voor jezelf. De grens eindelijk het lef te hebben eigen kwaliteiten te benoemen en er iets mee te gaan doen. De grens om dromen vorm te geven. Ik zit volop in – jawel – de overgang. De ene dag voel ik me een hippe startup, de andere een mislukte Jeanne d’Arc. Maar wegens ervaring met dé overgang, weet ik: hormonen. Het komt wel goed.

Ik maak me een toekomst, die van zelfstandig ondernemer. Ik zal rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan… Hé, dat klinkt als een feestje… Ik kan nu niet blijven, ik kan nu niet langer blijven staan… Help, dit loopt helemaal uit de hand, let’s party, niet wachten op ‘van oud naar nieuw’, vervellen doen we voortdurend, leve de overgang, cheers! (#Hilde De Brandt)

Beste Wifties, fris jullie geheugen nog eens op en lees zeker de welgemikte virtuele mep die Hilde (52) geeft aan Unizo-man Van Eetvelt die in een pijnlijk cliché trapt: ‘Die vijftigers – en dan nog vrouwen! – daar kan je niks mee.’ 

HildeWie is Hilde De Brandt?

“Een klein groen dorp aan de rand van Aalst, een hoofd vol vragen en altijd een boek en een hond als trouwste vriend. Zo groeide ik op. Ik hou van mensen kijken en verhalen verzinnen, de zee in Oostende, mijn fantastische dochter en haar geduldige vader. Mijn lievelingsplek is een zuiderse olijfgaard waar jaarlijks wordt bewezen dat vriendschap de beste olijfolie oplevert.

Dertig jaar werkte ik ‘buitenshuis’, eerst als journalist, dan als cultuurcoördinator en communicatiemanager. De digitale omwenteling heeft me aangezet mijn eigen ‘schrijfwinkel’ te openen. Een nieuwe tijd dwingt tot nieuwe organisatie- en omgangsvormen, tot een nieuw soort communicatie. Daar wil ik mijn passie en ervaring voor inzetten. Taal voor Straks is mijn eenmanszaak waarmee ik voltijds wil gaan schrijven. Ik wil er een droom mee realiseren en een statement maken: 52 is net jong genoeg om de grote stap te wagen.”