Wifty Guest Cristina (56): "Misschien moeten de Thuis-schrijvers eens wat echte Wifties ontmoeten. Het zou hun brein ongetwijfeld verruimen. Go Hélène en Ann, spring op jullie strijdros."

Wifty Guest Cristina.

Cristina Smet de Melo (56) leeft sinds 2005 aan de Braziliaans noordoostkust, vond er de liefde en woont in een strandhuis (Casa Bela Bahia) dat ze af en toe verhuurt aan vakantiegangers. Ze heeft een passie voor schrijven en leeft zich uit als copywriter @ Cristina’s Pen.

JULIA EN DE (sssssttttt) MENOPAUZE

Niet iedereen volgt mij hierin, maar ik kijk naar Thuis. Geen aflevering mis ik van de Vlaamse soap en als het even een paar dagen niet uit komt, bekijk ik alle verloren afleveringen na elkaar op één.be. De verhaallijn laat me koud en het merendeel van de personages vind ik niet eens sympathiek, maar voor mij is het een stukje Vlaanderen in Brazilië, nostalgie, zeg maar.

De laatste week echter zijn de schone Vlaamse dialogen mij wat gaan irriteren. De immer vrolijke en enthousiaste Julia, de verliefde levensgezellin van Waldek aca Polanski, heeft haar man betrapt op een intieme kus met Simonne en ze loopt daar ambetant van, om in het even in Thuistaal uit te drukken.

Ze praat met niemand over wat ze gezien heeft, maar gaat zich uitzonderlijk gedragen. Ze ontpopt zich tot een erg vervelend, hysterisch, zichzelf pijnigend en immer zeurend mens met af en toe een lunatieke glimlach op haar getormenteerd gezicht.

En wat veronderstelt de Thuis-gemeenschap? Dat ze ongetwijfeld in haar menopauze is. Want, zo is het nu eenmaal, eens de vijftig voorbij zijn we niet meer te genieten. Allemaal de schuld van die menopauze.

En dan de manier waarop er over gepraat wordt. Ze dempen hun stem, gaan bijna fluisteren en het gevreesde woord komt er pas na lang rond de pot draaien uit.
Alsof de overgang (menopauze slaat enkel op de laatst maandstonden) een ziekte is. Een psychisch probleem waarvoor wij slachtoffers, maar beter een psychiater opzoeken.

Er zijn heel wat Wifties die het lastig hebben in de overgang, die er misschien moeite mee hebben om erover te praten, zich ervoor schamen. Dan is het naar mijn gevoel niet oké dat de tekstschrijvers van Thuis er zo´n taboe van maken. Want zo komt het echt wel over.

Het is waarschijnlijk niet slecht bedoeld, het klinkt alleen maar erg dom in mijn oren. Dat het onderwerp wordt aangekaart is zeker niet fout, maar de manier waarop bezorgt me plaatsvervangende schaamte.

Nochtans zijn ze bij Thuis doorgaans niet zo preuts. Ze moorden, gijzelen, misbruiken, ze zijn aan de drank, ze hebben aaneensluitend one-night-stands en vrijen zonder schaamte de partners van hun beste vrienden op.
De overgang echter, een zo natuurlijke periode in het leven van elke vrouw, daar moet over gefluisterd worden.

Misschien moeten de Thuis-schrijvers eens wat echte Wifties ontmoeten. Het zou hun brein ongetwijfeld verruimen.

Go Hélène en Ann, spring op jullie strijdros.

Cristina