275573556_eb0251d539

Gisterenochtend vloog mijn broer met zijn gezin naar Athene. Vertrek vanuit de vlieghaven van Charleroi voor een weekje cultuur en zon.  

Gisterenochtend treinde mijn man Hans met de TGV naar Amsterdam. Vertrek vanuit het Centraal Station van Antwerpen voor een meeting op de 22ste verdieping van de ITO Tower.

Het voelde deze keer anders dan anders, dat vertrek. Vlieghaven, vliegtuig, station, trein, 22ste verdieping, tower… daar word je niet echt vrolijk van dezer dagen.

Nee, ik was niet bang, want dat hadden we toch afgesproken? We laten ons niet bang maken. Maar er plakten te veel verschrikkelijke beelden op mijn netvlies en het scenario “Wat als…” flitste door mijn hoofd en hart.

Ik sprak er niet over met hen, want ik wilde hen niet met mijn pakket ongerustheid op pad sturen.

Aan mijn broer vroeg ik wél of hij zijn Facebook account terug wilde activeren. Hij had zijn account een paar maanden geleden afgesloten. ‘Het is de makkelijkste manier om te communiceren’ verduidelijkte ik mijn vraag. Zeker als er iets gebeurt… dacht ik daarbij. Ik stuurde later nog een smsje: “Geniet, veel plezier en LOVE YOU allemaal!”.

Hans kreeg gisterenochtend bij zijn vertrek zeker 8 kusjes meer dan gewoonlijk. Ik tekende met mijn vinger een hartje op zijn voorhoofd en knuffelde hem met de woorden “Tot straks lieve schat, succes met je meeting en LOVE YOU so much!” 

En zo vertrokken ze elk met een overlevingspakket liefde.
Zonder houdbaarheidsdatum. Altijd te gebruiken, in goede en kwade dagen …
helene@wifty.be