Misdaadschrijver Piet Teigeler: “Als jij een kersverse Wifty bent, dan was je twintig op het laatste moment dat België een bindteken was, in plaats van een schei-dings-streepje.”

Piet Teigeler vanuit Spanje.

Piet Teigeler (ex-hoofdredacteur, ex-barman, ex-beatnik, ex-content producer, auteur van 17 misdaadromans én medemens) ventileert vanuit Spanje.

Jean-Marieke 

Als jij een kersverse Wifty bent, dan was je twintig op het laatste moment dat België een bindteken was, in plaats van een schei-dings-streepje.

Mexico, wereldkampioenschap voetbal, ik weet niet wie er won en dat kan mij ook geen fluit schelen, maar België was zo ver geraakt dat er, voor het eerst sinds de maanlanding, weer mensen samentroepten voor de etalages van televisiewinkels. 

“El Sympatico”, de keeper van het team werd, na Eddy Merckx en Jacky Ickx de derde persoon die in alle landsdelen als Belg ervaren werd. Sterker nog: de heilige Boudewijn, de Opperbelg, ontving hem ten paleize. De gemiddelde Vlaming noemde hem Paf, zoals de derde persoon van het werkwoord piefpoef en ook onder de taalgrens was Pfaff een tongbreker.  

Maar het levende bewijs dat er ooit een paapse migrant het gereformeerde Duitsland ontvlucht was, waardoor er generaties later een afstammeling beroemd werd als Belgische ballenvanger, kon zelfs de meest rabiate eigenvolker de andere kant op doen kijken. 

Duitse paap of niet, wij sloten Jean-Marie Pfaff in ons hart en voorzagen hem, zoals bij ons gebruikelijk, meteen van een verkleinwoord. Je hoeft echt niet lang in de achteruitkijkspiegel te staren om scènes te zien waarin beschonken lieden wakker schrikken, naar hun pint graaien en luidkeels het nieuwe volkslied aanheffen: ♫ Jean-Marieke, Jean-Marieke, Jean Mariehieke…♪♪  

El Sympatico hield er een mediacarrière aan over, maar wij werden nadien nooit meer echt nationaal. Er was de Witte Mars weliswaar, maar dat was niet meteen een heuglijke viering en meneer Dutroux was in de hele wereld een Belg, maar in Vlaanderen een Waal.  

Klinkt als de titel van een boek, vind je niet? “In Vlaanderen een Waal”, misschien straks de titel van de mémoires van meneer Christian Van Eyken, het enige Franstalige lid van het Vlaams Parlement. Beschuldigd van moord en per ongeluk vrijgelaten door de chauffeur van een Franstalige rechtbank. 

Ceci n’est pas une pipe, zou René Magritte zeggen. Helaas, als je daar een pijp van maakt, snapt niemand er nog iets van.

Piet Teigeler