"Gelukkig Nietsjaar! Wetenschap of filosofie terzijde, het begrip van het Niets als de nieuwe oneindigheid, heeft een haast tastbare kerstsfeer, vind je niet?"

Piet Teigeler vanuit Spanje.

Piet Teigeler (ex-hoofdredacteur, ex-barman, ex-beatnik, ex-content producer) misdaadschrijver en medemens ventileert vanuit Spanje.

Na Stephen Hawking, is er nu een tweede natuurkundige die stelt dat wij uit het Niets komen en dat er echt geen Jahweh, God of Allah nodig was om ons te scheppen. De man heet Lawrence Krauss, is eenenzestig en het soort Amerikaanse bolleboos, die op de afschietlijst staat van vele miljoenen plaatselijke assholes.

Aangezien ik in de middelbare school een wiskundeleraar had, die niet veel van pedagogie begreep, is wetenschap nooit mijn hobby geworden. Ik noem deze discipline zelfs smalend schetenwap, als zij weer eens wordt misbruikt om margarine te promoten.

Het Niets daarentegen spreekt mij al aan sinds ik een puber was. Ik had l’Etre et le Néant stiekem onder mijn matras liggen in het internaat. Mijn begrip voor Sartre en het existentialisme beperkte zich weliswaar tot de aanschaf van een zwarte coltrui en een pantalon met kachelpijpen, maar Le Néant, het Niets, nestelde zich in het centrum van mijn verbeelding.

Nog voor ik, in zwart-wit, naar Star Trek keek, had mijn intuïtie mij al geleerd dat je niet alleen naar de sterren moest kijken, maar ook en vooral naar de oneindigheid ertussen. Het taalkundige onhandigheidje, dat ons doet geloven dat je het Niets kunt definiëren als de afwezigheid van Iets, speelt ons al millennia parten. Nadat ik door Scottie was omhoog gestraald, ontdekte ik achtereenvolgens worm- en zwarte gaten en was de afstand naar de antimaterie niet groot meer. Het Niets bleek wel degelijk Iets en volgens meneer Krauss komen wij daar nog vandaan ook.

Ik laat dat voor de natuurkundige zijn rekening. Wanneer tienduizenden het leven laten, omdat zij geloven in een verschillende unieke god, wil ik niet komen aanzetten met een nieuwe casus belli.

Maar, wetenschap of filosofie terzijde, het begrip van het Niets als de nieuwe oneindigheid, heeft een haast tastbare kerstsfeer, vind je niet?