Piet Teigeler vanuit Spanje.

Piet Teigeler vanuit Spanje.

Piet Teigeler (ex-hoofdredacteur, ex-barman, ex-beatnik, ex-content producer) misdaadschrijver en medemens ventileert vanuit Spanje.

Voor en tegen

Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar ik kan er geen kop aan  krijgen. Para’s in de straten, etnische profilering bij de politie, Amerikaanse universiteit bewapent studenten: angst als handelswaar.

Niet dat wij er omheen kunnen: terrorisme bepaalt in grote mate ons leven. Redelijke mensen manen je dan aan om niet in paniek te raken, want het zijn maar een handvol gekken die mensen doodschieten op caféterrasjes en in concertzalen. Die gekken slaagden er nochtans wel in om Brussel lam te leggen, gewoon door hun sms’jes te laten onderscheppen door de veiligheidsdiensten. En 13-jarige jongetjes werden platgewalst door robocops, omdat zij het sleuteltje van hun fiets vergeten waren. Vooral misschien: de geplande klimaatdemonstratie van, naar verwachting, een miljoen mensen, werd afgeschaft “om veiligheidsredenen”.

Hallo, wie raakt hier eigenlijk in paniek?

Onze eigen regering niet echt, want wij hebben het nu,  een klimaatakkoord. Geen reden dus om nog eens een keer het fossiel van de dag te worden. Ook al hebben wij niet één, maar vier klimaatministers (de eerste niet-Belg die daar ongelovig mee lacht, verkoop ik een oplawaai). 

Als jij een kersverse wifty bent, dan liep je misschien mee in de grote betoging tegen de kruisraketten, in 1985. Martens V ging toen naadloos over in Martens VI en  de kernkoppen liggen nog altijd in Kleine Brogel.

Misschien liep je ook mee in de Witte Mars, in 1996, toen je al kleine kinderen had. Niet dat de daaropvolgende politiehervorming veel gedaan heeft voor de veiligheid van de kleintjes of de groten.

Je merkt het: ik ben niet zo’n grote fan van betogingen. Dat komt vooral omdat ik lijd aan massa-angst. Ik durf niet eens naar de Vogelenmarkt op zondag en ik heb nog steeds nachtmerries van het gedrang, na een concert van The Boss in Vorst Nationaal.

Maar als ze terrorisme denken te bestrijden door rondhangen op de Grote Markt als samenscholen te beschouwen, als ze het recht op vreedzaam betogen willen afschaffen vanuit een bezopen bezorgdheid voor een illusoire veiligheid, dan verandert er wat.

Dan slik ik desnoods een handvol tranquilizers en dan stap ik mee op met de drie man en de paardenkop, die zich nog herinneren wat dat was “burgerlijke ongehoorzaamheid”.

Piet Teigeler