Piet Teigeler vanuit Spanje.

Piet Teigeler vanuit Spanje.

 

Piet Teigeler (ex-hoofdredacteur, ex-barman, ex-beatnik, ex-content producer) misdaadschrijver en medemens ventileert vanuit Spanje.
Hallo, ween (of lach)

Ik trek geen zombieplunje aan op 1 november, maar ook ik zal fluiten in het donker op de dodendag. Als vorderende Wifty moet je leren afscheid nemen van steeds meer vrienden. Nu Ferre Auwera weer. Geen nieuwe boeken meer van hem, geen bollekes in Den Engel. Ik denk onwillekeurig aan ijzige novemberregen die de kraag van je jas doordrenkt, aan alles wat er fout gaat op de planeet en ik kan niet verhinderen dat ik Oliver Stone hoor zeggen: “de wereld wordt steeds duisterder”.

Ik heb de Costa Blanca opgezocht vanwege het licht, het glorieuze licht dat somberheid weet te verjagen en dat de rimpels gladstrijkt van je ziel.  

Ik ga dus vergenoegd op mijn terras zitten om te genieten van de herfstzon die strelend is en die alle agressie van de zomer achter zich heeft gelaten. Kind of blue zingt het oortje van mijn foon en ik leg mijn boek opzij. Dit is een moment tussen Miles en mij. 

Nergens aan denken; het lukt mij bijna, maar niet helemaal want mijn hoofd zit natuurlijk vol gedachtengruis, daar achtergelaten door vriend en vijand. 

Ik zit tot aan mijn nek vol opinies, zo realiseer ik mij. Ik vind vanalles over vanalles, en wat ik vind heeft veel te maken met mijn vooroordelen. Ja, die heb ik. Jij overigens ook. Als je arm bent en buiten slaapt, dan heeft dat een fundamentele invloed op je opinie. Idem als je gelovig bent of juist ongelovig en ook van dattum als je je links of rechts naar het stemhokje begeeft. Dat laatste betekent overigens niet dat je onbevooroordeeld bent als je “foert” zegt tegen de politiek.

Tegen dat Miles Davis de lift naar het schavot bereikt, heb ik een vergeefse poging gedaan om het onderscheid te maken tussen wat ik vind als opinie-fashionista en wat ik écht vind. Niet te doen!

Ik neem dus het besluit om één dag helemaal niets te vinden. Waarom niet op Halloween? Er komen lieve vrienden op bezoek, en als het een beetje meezit, eten wij in de tuin. 

‘Hoe smaakt de zarzuela, want vind jij?’

‘Niks, lieve schat. Vandaag vind ik niks!’.

Piet Teigeler