Brigitte Derks, mama van zanger Ian Thomas.
Wifty Guest Brigitte Derks (48) is mama van Ian Thomas (18) en Lila-Jane (9). Geboren in Amsterdam woonde ze de afgelopen 27 jaar meestal in België. Brigitte werkte 30 jaar lang in theaters en shows in verschillende Europese landen, meestal in musicals. Als performer maar ook als choreografe en assistent regie. Vorig jaar verhuisde ze met haar zoon en dochter naar Los Angeles, om Ian Thomas te steunen in zijn droom om zijn carrière daar uit te breiden. Haar man – acteur en zanger Chris Van Tongelen – vliegt zo vaak mogelijk op en neer. Een heel avontuur!
The American Dream?
Dat de zon hier bijna altijd schijnt maakt het hier natuurlijk heel aangenaam en moeilijk om een slecht humeur vol te houden, maar het afgelopen jaar was écht een rollercoaster!
Alleen al het vinden van een huis, nadat je de juiste visa’s hebt weten te verkrijgen via een immigration lawyer en een sponsor.
Waar ga je wonen in Los Angeles? Waar moeten de kinderen naar school?
Het schoolsysteem is hier toch wel wat anders (lees minder goed) dus is het heel belangrijk welke school je kiest. Die wijze raad kreeg ik van een Belgische vriendin die hier in het onderwijs staat en getrouwd is met een Amerikaan. Na 27 jaar hier is ze ondertussen Amerikaanse.
Hier doen ze het zo, eerst een goeie school vinden en dan een huis daar in de buurt, want je mag hier alleen naar de school die in het district valt waar je woont en die districten zijn niet zo groot. Je moet ook bewijzen dat je daar woont, met een huurcontract en een rekening van water of elektriciteit op jouw naam.
Een privéschool is de enige mogelijkheid om de school te kiezen die je wilt, maar die zijn onbetaalbaar, alleszins een totaal ander budget dat het onze.
Ik geloof sterk in positief denken en het is ons gelukt een betaalbaar huisje te vinden in één van de beste schooldistricten van Los Angeles. Nu leven we dus in Calabasas tussen de sterren, naar het schijnt en zijn we een soort van buren van de Kardashians.
Jullie hebben vandaag de eerste schooldag, hier zijn de scholen ondertussen al begonnen.
Wat hier erg opvalt is het positivisme en de aanmoedigende sfeer. De eerste schooldag verwelkomt de directrice iedereen op de ‘upperyard’ en in haar welkomstspeech legt ze de nadruk op ‘samen’ en ‘elkaar helpen’ en ‘we zijn een community’. Dan zijn er nog 5 regels die de kinderen samen zeggen waarvan de laatste wordt uitgeroepen uit volle borst: “Never give up!“
Je moet het de Amerikanen nageven, elke prestatie of verworvenheid, hoe klein ook, wordt hier bejubeld en aangemoedigd.
Een ander goed voorbeeld daarvan was de Graduation (laatste jaar middelbaar) van mijn zoon Ian Thomas vorig jaar aan de Calabasas High School. Wat een feest! Ik waande me in een film, iedereen in toga’s op het met bloemen versierde American football veld van de school.
In de speeches van de leerlingen en leraren ging het vooral over geloven in jezelf, hoeveel ze hadden geleerd – ook als mens – en over de support die ze kregen van de school, medeleerlingen en ouders. En dat je alles kunt bereiken als je je hoofd er naar zet en hard werkt.
Tussen de speeches door, die vaak veel humor bevatten, was er muziek en werd er swingend gezongen door het schoolkoor. Bij elke geslaagde leerling’s naam die werd afgeroepen werd er luidkeels gejuigd en geroepen door de vrienden en familie.
Ik dus ook bij het afroepen van mijn zoon’s naam en niemand die vreemd keek, in tegendeel, alleen maar goedkeurende blikken en big smile’s.
Op het moment dat ze allemaal hun befaamde hoedje in de lucht gooide onder enthousiast gejuig van een vol stadion had ik toch tranen in mijn ogen. Wat een fantastisch moment en wat ben ik dankbaar dat ik dat heb mogen meemaken.
Ik wens iedereen met kinderen een fantastisch nieuw schooljaar!
En dit geldt voor iedereen: als we in onszelf geloven, dingen samen doen en elkaar steunen en aanmoedigen bij elke prestatie of verworvenheid – hoe klein ook – en de dingen met een positieve ingesteldheid tegemoet treden en de never give up slogan gebruiken, komen we al een heel eind dit nieuwe ‘school’jaar!
Love who you are.
Brigitte
helene@wifty.be
Brigitte, Chris, Ian Thomas en Lila-Jane
4 Comments
Frank Hoelen
Prachtig, ik herinner me nog toen ik samen met Brigitte in Parijs woonde en we samen in de franse versie van de musical Cats zaten (er was toen nog geen sprake van onze zoon Ian thomas) dat Brigitte plots tegen me zei dat ze wilde schrijven, ik herinner me nog de vele vellen papier die ze volschreef, ik weet niet wat er met dat verlangen concreet is gebeurd, maar ik voel het in dit schrijven pruttelen, wens het haar toe, tijd voor haar zelf, tijd om lekker die pen of die computer te nemen en ervoor te gaan, schrijf dat boek Brigitte, you can & undoubtedly wil do it, love Frank:)))
Erna
Ontroerend mooi geschreven… en ik ben het helemaal met je eens Brigitte… ALLES kan mits we in onszelf en elkaar geloven en mekaar steunen. Positivisme is soms zover zoek… Nog veel succes voor je zoon (hij doet dat super!!) en voor jullie allemaal! X
inge
Way to go Lila, veel succes met je nieuwe schooljaar <3
walter rothe
ik herinner mij nog toen ik naar la gehaald werd voor mijn eerste film waar ik muziek voor schreef, iedereen hier i België wees naar zijn voorhoofd e zei, maar walter toch je bent gek dat lukt je nooit!, maar mijn droom ging in vervulling juist omdat ik heel mij leven mezelf had gezegd: “never give up”, als je echt wil dan lukt je alles! ik hou van Amerika en hun positivisme, the american dream?; jazeker het bestaat nog steeds!ooit opgeven is waar zeker weten en na 12 films mag ik dat gerust zeggen!
walter christian rothe