Elke Jeurissen’s reactie op Wifty: “Mooi! Geweldig om te zien hoeveel madammen het heft in eigen handen nemen!”

Door Elke Jeu­ris­sen, me­de-op­rich­ter van het con­sul­ting­bu­reau Glass­roots en op­rich­ter van www.​straffemadammen.​com. Blogt op www.​howtosurviveablendedfamiliy.​com

Jour­na­lis­ten die op zoek gaan naar ex­per­ten om hun ar­ti­kels of re­por­ta­ges te ver­rij­ken, is da­ge­lijk­se kost. Maar die ex­perts zijn van­daag geen af­spie­ge­ling van de di­ver­si­teit in de sa­men­le­ving. Dat moet an­ders.

Als het gaat over vrou­wen, is bij de tv-zen­ders één ‘spre­kend ge­zicht’ op de drie een vrouw. Het Steun­punt Media be­cij­fer­de in 2012 dat één op de vier ex­perts die aan bod komen in kran­ten een vrouw is. Van an­de­re zen­ders, radio of ma­ga­zi­nes zijn er geen cij­fers be­kend maar wel­licht lig­gen ze in de­zelf­de lijn. Als het gaat over vrou­wen op con­gres­po­dia is het cij­fer nog lager. Ruw ge­schat is slechts 15% van de spre­kers op Bel­gi­sche con­gres­sen en con­fe­ren­ties een vrouw.

Zijn er dan min­der ge­ta­len­teer­de vrou­we­lij­ke ex­perts? Na­tuur­lijk niet, ze zijn al­leen te wei­nig zicht­baar. En zeg­gen te vaak neen als ze ge­vraagd wor­den, hoor ik van jour­na­lis­ten. Die laat­sten mogen dan wel wat meer in­span­ning le­ve­ren om ze te zoe­ken. Want ze be­staan echt, zo bleek deze week.

Begin ja­nu­a­ri nam ik con­creet actie en lan­ceer­de ik via mijn Straf­fe Ma­dam­men Club in sa­men­wer­king met de VRT een op­roep voor meer vrou­we­lij­ke ex­perts. Bijna 200 vrou­wen meld­den zich aan in één maand tijd. Ex­per­ten in alle as­pec­ten van de eco­no­mie, fi­nan­ciën, al­ler­han­de we­ten­schap­pen – ook de exac­te -, tech­no­lo­gie en ga zo maar door. Twin­tig onder hen maak­ten deze week ook ken­nis met de VRT-re­dac­tie. Al­le­maal zijn ze op­ge­no­men in het be­stand van ex­perts die vanaf nu ge­con­tac­teerd kun­nen wor­den voor nieuws- en an­de­re pro­gram­ma’s op radio en tv. Ze zijn dus zicht­baar. Aan hen om nu ook ja te zeg­gen als ze wor­den ge­vraagd.

U denkt mis­schien ‘als je ex­pert bent in iets, dan vindt men je van­zelf’. U bent niet de enige met die op­vat­ting, zo ont­dek­te ik de af­ge­lo­pen weken. Zo werkt het he­laas niet in de media. En zo werkt het ook niet in be­drij­ven.

On­der­zoek van Ca­ta­lyst naar het car­rie­re­ver­loop van man­nen en vrou­wen in de VS leert dat wan­neer men zich kan­di­daat stelt voor een pro­mo­tie, man­nen ge­mid­deld meer wor­den be­oor­deeld op hun toe­kom­stig po­ten­ti­eel dan vrou­wen, die meer wor­den geëva­lu­eerd op hun be­we­zen ex­per­ti­se. Eer­lijk is dat niet, maar het is wel een feit. Het is dus es­sen­ti­eel dat je als vrouw zelf zicht­baar maakt waar je goed in bent en wat je hebt ge­pres­teerd. Een beet­je stoef mag best, ge­zien nie­mand het in jouw plaats zal doen. On­be­kend is on­be­mind.

De kracht van rol­mo­del­len via de media en op con­gres­po­dia is on­schat­baar. Ik zie het elke maand ge­beu­ren tij­dens de net­werk­lun­ches van de Straf­fe Ma­dam­men Club, waar ik enkel vrou­we­lij­ke spre­kers op het po­di­um zet. Niet over hun vrouw-zijn, maar over hun vak. Ca­ther­i­ne De Bolle over de her­vor­ming van de fe­de­ra­le po­li­tie, Sa­bi­ne de Be­t­hu­ne over de Se­naat, Clai­re Til­le­kaerts over de in­ter­na­ti­o­na­li­sa­tie van Vlaam­se be­drij­ven, Mag­gie De Block over de aan­pak van de zorg, top­ma­gi­stra­tes, kun­ste­naars, on­der­ne­mers en an­de­re ta­len­ten. Pas­sie voor het vak, bak­ken ener­gie, hard wer­ken en je niet laten te­gen­hou­den door barrières: die in­gre­diënten hoor je al­tijd weer.

Door het zien van vrou­we­lij­ke rol­mo­del­len en door het delen van hun er­va­rin­gen geven vrou­wen el­kaar die duw in de rug die bij velen nodig blijkt om toch maar te gaan voor die pro­mo­tie, dat in­ter­view of die speech. ‘Als zij het kan, kan ik het ook’. Bij deze roep ik alle vrou­wen op el­kaar wat meer te steu­nen. Velen heb­ben de­zelf­de per­soon­lij­ke barrières en er­va­ren ge­lijk­aar­di­ge ex­ter­ne barrières in hun pro­fes­si­o­ne­le loop­baan. Het is toch ab­surd dat elk van ons daar in zijn een­tje ant­woor­den op zoekt. Samen zijn we ster­ker. Niet tegen man­nen, maar voor vrou­wen.