Ik vroeg vriendin Sonia of ze voor Wifty een gedicht kon selecteren, naar aanleiding van Valentijn. Ik laat me graag verrassen door haar, want Sonia is niet de eerste de beste…
Sonia is op zijn zachtst uitgedrukt een straffe madam, een vurige doorzetter (Paard) met een gevoelig zieltje (Kreeft). Ze werd vorig jaar 60, trouwde 38 jaar geleden met Jo en is de trotse moeder van Jeroen (34) en JELLE (31), twee fantastische zonen. Ze studeerde Germaanse Filologie aan de KUL, volgde een opleiding dramatische expressie en gaf 15 jaar Nederlands en Engels aan het hoger secundair.
Gefascineerd door vrouwenlevens creëerde ze in 1987 met steun van het Brugse kunstencentrum de Werf de poëzie/theaterproductie ‘I, being born a woman’ – over het leven en werk van de Amerikaanse dichteres Edna St Vincent Millay en in het najaar van 1989 ging ‘Gesloten Spiegels’ in première, gebaseerd op gedichten van de Nederlandse schrijfster Ellen Warmond.
In 1991 werd Sonia directeur van de Koninklijke Brugse Stadsschouwburg, van meet af aan een warm, open huis voor een generatie vernieuwende, jonge kunstenaars die later tot de wereldtop gingen behoren. Onder haar impuls verwierf Brugge in 1995 de erkenning als Cultuurcentrum in de hoogste categorie. Wat nieuwe perspectieven opende naar subsidiëring, personeel en aanbod. De infrastructuur werd uitgebreid met drie extra podiumzalen: de Dijk, de Biekorf en de Maz – en tentoonstellingsruimten: de Bond, Garemynzaal en Bogardenkape.
In 1996 kreeg Sonia een vaste aanstelling als directeur van het Cultuurcentrum Brugge. Met het spraakmakende multidisciplinair project “Vrouwentongen – De stem van vrouwelijke kunstenaars” met oa werk van Marina Abromovic werd meteen de toon gezet voor een eigenzinnig parcours hedendaagse (beeldende) kunsten met duidelijk een voorbehouden plaats voor vrouwelijke kunstenaars.
Gepassioneerd door hedendaagse dans, timmerde Sonia volhardend aan een volwaardig platform voor deze kunstvorm. Brugge is anno 2015 the place to be voor de hedendaagse dansliefhebber. Dit succesverhaal gaf in 2007 de aanzet voor de eerste editie van het gerenommeerde internationale dansfestival December Dance, een samenwerking met het Concertgebouw.
[typography font=”Vollkorn” size=”24″ size_format=”px”]Vorig jaar september gaf Sonia haar fakkel door, maar ze blijft haar passie trouw: “Als kersverse directeur had ik een droom… Men zegt wel dromen zijn bedrog, maar dromen kunnen werkelijkheid worden voor hen die sterk genoeg zijn om erin te geloven. Op naar een nieuwe droom!“[/typography]
Vandaag kreeg ik van Sonia een mooi gedicht van Antjie Krog:
Dag Hélène, hierbij een gedicht van Antjie Krog (1952), een van de meest veelzijdige en bekendste schrijvers van Zuid-Afrika. Ik heb haar ontmoet toen zij op donderdag 16 november 2006 samen met Tom Lanoye op het podium van de Brugse schouwburg stond met het programma ‘Kaap die goede woord’.
Een fantastische vrouw en kunstenares. Zij las toen met veel présence voor uit haar bundel ‘Lijfkreet’ waaruit Huwelijkslied 2 afkomstig is. In deze tweetalige bundel met aangrijpende cycli en losse gedichten als ‘Acht menopauzesonnetten’, ‘Statement van een oma’ en ‘Ode aan een ander leven’ dicht Krog over de ouder wordende vrouw. Ze bezingt haar onderwerp in een rijk arsenaal aan emoties, van ontgoocheling en woede tot berusting en milde zelfspot. Miniteus ontkleedt Krog het kwetsbare en gekwetste lichaam en zoekt ze de contrasten op tussen binnen-en buitenwereld.
Ik vind de bundel een echte aanrader. De vertaling is ok maar in het klankrijke Zuid-Afrikaans klinkt het nog veel sterker, mooier en aangrijpender.
Lieve groet,
Sonia
[typography font=”Lobster” size=”24″ size_format=”px”]Huwelijkslied 2[/typography]
onverwachts jouw hand in de mijne
de bekende stand van je duim
een handpalm die altijd zichzelf is
je hand straalt mildheid uit
een restant dat ik niet kan benoemen
als jij mij vasthoudt haal ik vrijuit adem
de wereld ligt vol van onze liefde
dag na dag wik ik je samen met mij mee
totdat ik woorden wegen kan in glans en geur
ranselend van licht pak jij stelten in
zo onbestreden ver en helder is het zelden
je trekt me van de wand terug
weet me tot menselijkheid te overreden
keert me naar de toppen van gerechtigheid
omwille van niemand
niemand die de taal meer bemant dan jij
niemand die meer dan jij elke fluistering
laat ontbranden uit angst voor verlating of verlies
feilloos peil je, onverschrokken grijp je grof
uit zoveel anderen heb je mij gekozen
maar intussen ben je grijs geworden
en onbeholpen weerloos in je schede
om wie ik ben heb je mij opgenomen
vanuit mijn longen heb ik je lief
je deugdzaamheid gaat een liefde lang mee
een mensenleven lang houden je rust en duur stand
mijn ogen gaan rondom jou open
mijn mond wordt blind aan jou vermaakt
jij doorgrondt en erkent mij
vanuit mijn ooghoeken licht je op
maar nu vanmiddag jouw hand
peinzend in de mijne, maakt duidelijk
dat wij één vlees zijn en uiteindelijk
door dik en dun elkaars gelijke :
jij zult sterven net als ik
en net als ik zul je dat alleen doen
zelfs niet de dood, liefste
kan ons daarvan scheiden
[typography font=”Lobster” size=”24″ size_format=”px”]Huwelijkslied 2[/typography] in het Zuid-Afrikaans
onverwags jou hand in myne
die bekende stand van jou duim
’n palm wat altyd homself is
jou hand gee ’n mildheid af
’n restant wat ek nie kan benoem nie
as jy my vasthou haal ek vrylik asem
ons liefde lê die wêreld vol
dag vir dag weeg jy met my
totdat ek woord kan wik van glans na geur
striemend van lig pak jy stelte in
so onbestrede ver en helde is dit selde
van die wand pluk jy my terug
haal my tot menslikheid om
draai my na die rant van geregtigheid
om geen naams onwil
niemand kan taal meer beman as jy nie
niemand ontbrand soos jy
elke fluistering uit verlaat en verlies nie
soomloos peil jy, vreesloos rand jy vrot aan
uit al die ander het jy my gekies
maar intussen het jy grys geword
en onkant weerloos in jou skede
om myself het jy my ingevat
uit my longe uit het ek jou lief
jou eerbaarheid vul die lengte van ons liefde
lank-uit hou jou rus en duurte stand
my oëk maar rondom jou oop
my mond word blind aan jou bemaak
jy deurgrond en erken my
jy brand van ver af uit my ooghoeke
maar jou hand vanmiddag
ingedagte in myne, openbaar
dat ons een vlees en uiteindelik
van kant tot wal mekaar se gelykes is :
jy sal doodgaan net soos ik
en net soos ek sal jy alleen dit doen
nie eers die dood nie, liefste
kan ons hiervan skei
3 Comments
search the web
Hello to every one, it’s truly a pleasant for me to pay a visit this site, it contains valuable Information.
callumegan.tumblr.com
After looking at a number of the articles on your site, I seriously appreciate your
technique of writing a blog. I added it to my bookmark webpage list and will
be checking back in the near future. Please check out my web site too
and let me know your opinion.
Gertrude
I pay a visit daily a few web pages and websites to read content, however this webpage gives quality based writing.