Wie vervangt thuis het lege WC-rolletje? Juist ja, ik. Ik denk dat ik nog nooit van de pot ben gevallen van verbazing bij het vaststellen van een nieuwe rol. Integendeel. In 99,99% van de gevallen blijft dat hangen en wappert een laatste papierstripje.
En die ene zeldzame keer, die 00,01 %, ligt het lege rolletje op de grond. Huisgenoten die na het wegsjassen van hun dagelijkse grote boodschap op slag het lege rolletje vergeten.
Op een of andere manier krijg ik deze tic mijn huisgenoten niet aangeleerd. En ja, ik geef toe dat ik lichtjes gefixeerd ben op alles in en rond dat kleine kamertje. Dat moet proper zijn. En fris. Er staan minstens 3 WC-producten klaar voor de service après vente. In alle geuren en kleuren. Er hangt ook een WC-blokje in de pot. En verder staat er steeds een reserve aan WC-rollen klaar om de week veilig door te komen.
Ik denk dat ik een minitrauma heb opgelopen tijdens mijn eerste kampeerervaring bij de Scouts. Je moest ‘gaan’ op een gesjorde constructie. Het gat bungelde boven een donker gapend gat. Ass meets Gap. Je probeerde ook àlle foute gedachten aan en vooral de gevolgen van vorige bezoekers tegen te houden. En dan dat gruwelijke krantenpapier. Arghhh. Volgens mij werd ik toen voor de eerste keer geconstipeerd. Wat een kind op een kamp niet lijden kan.
Om maar te zeggen dat de kleine kamertjes in huis met de nodige omzichtigheid behandeld worden. En dat ik moeilijk kan begrijpen dat de rest van mijn huisgenoten diezelfde bezorgdheid niet delen. Of zou dat iets typisch zijn voor huishoudmanagers? Wij dus?
Lang geleden werden ik en mijn (ex-)man als jong koppeltje uitgenodigd op de tv talkshow van Voel je wel in je vel – Mimi. (Niet de aflevering waarin we zaten). De chef researcher kende me van vroeger en wist dat ik me niet zo rap liet intimideren door een tv studio. Ze wilde eens iemand die geen clichés dropte. Na een eerste pre-interview of voorafbabbel kregen we een uitnodiging. Onderwerp: de kleine ergernissen in een relatie. Haha. Hoe jammer dat er toen nog geen YouTube bestond.
Op een gegeven moment had ik het over het lege WC-rolletje. Als kleine ergernis. Toen al. En dat mannen dat gewoon niet ‘zien’. Dat zit niet in hun DNA. Het heftige ‘ja’- geknik van de vrouwen in het publiek onderstreepte meteen mijn punt. Hoe grappig om daaraan terug te denken. Tiens, hoe zou het met Mimi zijn trouwens?
Hoe herkenbaar is dit beeld?
Of dit?
PS: hoe ermee om te gaan? Pffff, beetje foeteren dat het altijd dezelfde zijn die het doen , snel omwisselen en verder niks.
0 Comments