De witste en de bruinste van het veld hebben ons de overwinning bezorgd. En wat waren die verlengingen spannend zeg. Ik heb in de zetel met mijn armen omhoog gezeten toen de ref de wedstrijd affloot (of hoe zeg je zoiets ;-)).
Het was een knappe match. Van de Belgen en de Amerikaanders. Voor zover ik daar nog een goed oog op heb. In de Sporza studio waren de commentaren in superlatieven.
Ach, Jan Mulder, wat luister ik graag naar hem. Hoeveel vrouwen gek op hem zijn. Ik kan ze niet meer op twee handen tellen. Maar dames, ik ben eerst. En ex-woenstijnvisser Tom Lenaerts is precies een beetje bruiner en beetje ronder aan de kin. Hij zat daar precies op zijn gemak. Bij de vrt. Hm.
Gisterennacht om half 1 ben ik nog een zuurstofrijke wandeling gaan doen met hond Gibbs. Het was leuk om vast te stellen dat nog véél inwoners aan het feesten waren. In veel huizen brandden nog het licht en stond de tv op. Papier & karton stond buiten voor de ophaling en hier en daar zag ik de verpakking van mega-tv’s. Haha.
In het lokale café was er nog ambiance.
Laat die Rode Duivels maar verder gaan. Het leven is er een stukje blijer en plezanter geworden. Zelfs als voetbal je nul komma nul interesseert, dan nog kan je niet onbewogen blijven bij zoveel leut.
WK? I’m in.
Waarom kan het niet altijd zo vreugdevol én plezant zijn.
0 Comments