Hoho, die fenomenale onweerscellen hebben we weer gehad! Terwijl de ene regio plat gehageld werd, bleef de andere regio kurkdroog. Op een wereldbol is België amper een speldenknop groot en toch lokaal zoveel verschillen. Ik blijf er me om verbazen. Ik heb géén hagelbollen gezien. En ik hoef ze live niet te zien. Het spektakel dat ik via social media heb zien passeren jagen me genoeg de schrik op het lijf.

Twee avonden geleden hoorde ik dat het zou gaan tempeesten vanaf 24u. Net daarvoor ging ik nog een frisse neus halen met de hond. Ik was dik 20 minuten onderweg of ik voelde de eerste windstoten. In de verte zag ik serieuze flashes van de bliksem. Ik schatte dat ik toch nog dik 20 minuten onderweg zou zijn. Mmmm, niet leuk. Want waar ga je schuilen? Dan maar een ferme vitesse hoger schakelen.  Met grote passen stapte ik verder. De grote hond kon me amper bijhouden. Ik wilde écht voor het onweer veilig thuis zijn. Ik heb schrik voor onweer. Jaren geleden had ik niet meteen in de gaten dat er een serieus onweer mijn kant opkwam. Tot ik ineens – ik zweer het – geknisper en geknetter achter mijn rug hoorde. Ineens een stevige rukwind. En dan bàm een donderslag van jewelste. Bijna vlak boven mijn hoofd zat dat onding.  Zelden zo snel thuis geweest! De haartjes over mijn hele lijf stonden uuuuren later nog stijf van de schrik.

Vannacht om 3.39u begon het enorm vaak te flitsen. Rukwinden. Bomen van de buren die van links naar rechts waaien. Gekletter van een zeer harde regen. Twee uur lang heb ik onder mijn laken gelegen. Met maar één gedachte: ‘…als dat hier nog erger wordt, ga ik in de woonkamer zitten.’ Ik ben niet het type dat met gezicht tégen het raam gaat zitten kijken naar deze natuurkrachten.

Alle respect voor moeder natuur. Hier is niet tegenop te kunnen.
Gelukkig zeggen alle weermannen in koor, Frank Duboccage, David Dehenauw (zelden zo vaak de tweets gevolgd van een weerman! Merci David) en Jill Peeters dat je dit fenomeen echt niet moet gaan linken met global warming. Wat niet weg neemt dat we alert moeten blijven en dit alles in ’t oog moeten houden.

Ik heb ook een naam geleerd van een nieuwe wolkenformatie. Zoals de ‘cumulus mamatus’. Elke dag leer je iets bij.