Wifty bezorgt quote op nieuwste boek van Fons Leroy.

Wifty en Fons Leroy hebben een wederzijds respect opgebouwd. Herinner je mijn bezoekje aan hem op hoogste verdieping van VDAB Headquarters in Brussel. Nu ja, àlle headquarters bevinden zich in Brussel.

Enkele dagen later nodigde Fons me uit om hem een quote te bezorgen dat op de achterflap van zijn nieuw boek zou verschijnen. Hij heeft woord gehouden want inderdaad mijn quote staat er te blinken. Tussen de quotes van hotshots zoals Ronnie Leten, Ceo Atlas Copco en Professor dr. Luc Sels, decaan faculteit Economie en Bedrijfswetenschappen, KUL. Als werkzoekende een plekje krijgen op het nieuwste boek van de VDAB chief. Het heeft iets.

Daar stond ik dan te blinken op de boeklancering in Muntpunt aan het Muntplein. (Zalige plek. Je ziet tal van Brusselaars hun krantje en magazines lezen met open zicht op voorbijgangers. Moest ik wonen in Brussel, je zou me hier regelmatig treffen.)

Een interview met Fons door journaliste Sjoukje Smedts (journaliste bij De Morgen) was boeiend.
Opvallend:
– Fons Leroy is een gevoelsmens.
– De indringende tot inspirerende oproep naar werknemers én werkgevers om ànders en vernieuwend om te gaan met jobzekerheid, loopbaanvreugde, langer werken
– dat ook Fons Leroy, big chief van de VDAB,  zélf werkzoekende is geweest. Lang geleden. In de tijd dat je twéé keer per dag je stempeltje moest gaan halen! De VDAB wees hem een job aan. Dwingend. En dus moest Fons twee treinen én een bus nemen naar zijn nieuwe baan.  Voor àlle werkzoekenden is dit best een opsteker van formaat. Hoe kan je empathisch zijn met een grote groep als je nooit zélf in die situatie hebt gezeten?

Ik heb het meegemaakt dat je twee keer per màànd moest gaan aanschuiven voor een stempeltje in het lokale gemeentehuis. In een rij staan waar amper iemand je durft in de ogen te kijken of te begroeten. Schaamte en schande zaten als een stigma op ons gezicht én houding. Brrr. Gelukkig is dat definitief voorbij. Nu mag je die blauwe kaart  op het einde van de maand deponeren in de brievenbus van de hulpkas of vakbond.

Over het boek:
Fons leroy: “Het is niet nieuw dat als we langer willen werken, we ook anders zullen moeten werken”. In zijn boek ‘Werk aan Werk’ noteerde de gedelegeerd bestuurder van de VDAB daarom ‘recepten voor leukere loopbanen’.

Hij roept op tot het creëren van een arbeidsmarkt waarin werknemers ànders naar hun loopbaan kijken. Werkgevers en overheid moeten hen daarin steunen, met maatregelen en middelen.

Onze arbeidsmarkt en zijn concepten zoals we die al kennen van na de Tweede Wereldoorlog (!), moeten we volledig durven hertekenen. Dat daarbij heilige huisjes zullen sneuvelen en taboes zullen doorbroken worden, is onvermijdelijk, meent Fons Leroy.

“Decennia lang zijn werknemers gefixeerd geweest op jobzekerheid. Dat idee heeft zijn beste tijd gehad. Wie kan er nu nog zeggen dat hij de komende tien jaar zeker is van zijn huidige job? In de plaats daarvan moeten we evolueren naar een gevoel van ‘loopbaanzekerheid’.”

De VDAB-topman stelt in zijn boek een toekomst voor waarin elke werknemer aan het begin van zijn carrière een ‘loopbaandeal’ afsluit, met de VDAB als regisseur. “Als je aan het werk bent, wordt die deal tastbaar onder de vorm van een samenwerkingscontract. Ik spreek bewust niet langer van arbeidscontracten. Werkgevers en werknemers staan voor mij op dezelfde voet. De toenemende scholingsgraad en mondigheid van werknemers zullen dat alleen maar versterken.”

Volledig interview te lezen op Jobat.  

En hieronder een mooie ‘dédicace’ . Kijk, daar word ik nu héél warm van.