Wifty Guest Cristina.
Cristina Smet de Melo (56) leeft sinds 2005 aan de Braziliaans noordoostkust, vond er de liefde en woont in een strandhuis (Casa Bela Bahia) dat ze af en toe verhuurt aan vakantiegangers. Ze heeft een passie voor schrijven en leeft zich uit als copywriter @ Cristina’s Pen.
50 plus en overgrootmoeder
Vorige week ging ik op een namiddag naar het verjaardagsfeestje van Andrea, de directrice van de lagere school in ons dorp. Ze werd 39. Het was in een open bar te doen met een dak van palmbladeren, zoals de meeste bars hier zijn. Deze ligt recht tegenover de school.
De zestienjarige dochter van Andrea was er ook, mét kersvers vriendje. Haar eerste. Ze hielden zich een beetje afzijdig en ontfermden zich met bijna overdreven toewijding over een vierjarig nichtje.
“Kijk”, zei ik een beetje bedenkelijk tegen Andrea, “ze spelen gezinnetje.” Zo raakten we in een gesprek verwikkeld over kinderen, seks en kinderen die kinderen krijgen en dus trouwen en hun toekomst op het spel zetten.
Andrea drukte me op het hart dat ze daarover al meermaals met haar dochter gesproken had. Dat ze haar de pil laat nemen als het zover is. Het meisje is een goede studente en ze plannen eind dit jaar een verhuis naar familie in de grote stad, zodat ze daar voor voedingsdeskundige kan gaan studeren. Een goede richting lijkt me, het meisje is hyper mager…
Als het ooit tot verkassen komt, want volgens wat ik zag, heeft ze heel veel vervroegde voortplantingsdrang. En dat is waarschijnlijk genetisch bepaald.
Die drang zal er zeker niet op verminderen wanneer haar twee jaar oudere nichtje Rita volgende maand bevalt en ze dat pasgeboren wormpje in haar armen zal houden.
Rita die, het lijkt nog maar pas geleden, als kind bij mij op schoot kroop, heeft in elk geval haar studies stop gezet, is nu vrouw van een diepzeevisser en wordt moeder. Ze woont nu al bij zijn familie in en gemakkelijk zal haar leventje niet worden.
Ik mijmerde wat over Rita´s ouders van half in de dertig, die volgende maand dus grootouders worden en daar erg trots op zijn. Ze hebben maanden geleden al een babyborrel gehouden en kaartjes laten drukken met de naam van de ongeboren Debora in sierlijke krulletters. Ja, ze lopen hier graag op de zaken vooruit als het om baby´s gaat..
Mijn gedachten gingen ook naar Rita´s grootmoeder, Zulaide. Op haar 54e, heeft ze vijf kinderen van wie de jongste 14 jaar is en vijf kleinkinderen van wie de oudste 18. Ouder dan haar eigen jongste. En binnenkort wordt ze overgrootmoeder, stel je voor!
Wifty en overgrootmoeder zijn, hoe ga je daarmee om? De meeste Wifty´s die ik ken beginnen net een beetje te wennen aan hun nieuwe status van oma, mémé of bobonne. Sommigen blijven gewoon Lies, wanneer het wennen wat langzamer gaat. Maar overgrootmoeder… daar wil je toch niet aan denken?
Hier in Bahia is Zulaide lang niet de enige vijftiger met achterkleinkinderen. Heel veel vrouwen van haar (onze) generatie hadden hun eerstgeborenen al rond hun vijftiende.
In de grote steden ligt het allicht anders, maar hier, in dit slaperige vissersdorpje tussen oceaan en rivier, tilt niemand daar zwaar aan.
Zelfs nu nog wordt er geen drama gemaakt van een zwangere veertienjarige. Er is geen geld, geen werk en ook geen plaats in huis. Maar hé, het is een nieuw leven, een geschenk van God.
Je kan je wel voorstellen dat het woord abortus hier niet door het hoofd speelt, laat staan over de tong gaat.
Trouwens de generaties ervoor begonnen zelfs nog jonger aan kinderen. Twaalf, dertien jaar was geen uitzondering ten tijde van de lange, zwoele avonden zonder elektriciteit van pakweg 40 jaar geleden.
Wat doe je zoal zonder telenovela, Facebook of zelfs gewoon maar licht? Met je liefje op het strand de sterren te tellen natuurlijk.
Cristina
Cristina’s Pen: http://www.cristinaspen.com
0 Comments