Plotsklaps verbaast één bepaald boek de wereld en de meest kritische boekenrecensenten. Gek toch hoe dan het boekenlandschap compleet overhoop wordt gehaald. Door -alweer- een vrouw. HA!
Ge-hypte boeken, ik lees ze zelden. Te veel bladvulsel, veel wind, weinig inhoud en nog minder leesplezier.
Op mijn leeftijd is tijd te kostbaar om te vergooien aan prul, rommel & Co.
Bij mij draait het om plezier hebben, zeker tijdens het lezen. Ik wil glimlachen, schateren, een traan wegpinken, me ergeren op het hoofdpersonage, … iets.
De meest recente hype was 50 Shades of Grey. Na 25 pagina’s wist ik het: dik tijdverlies.
Mijns inziens hadden ze de titel beter veranderd in ‘50 Shames of Grey‘.
Wat een vod. Marketeer dit boek als ‘… de perfecte gids voor vrouwen die vastzitten in een sleur of hun seksleven een ferme boost willen geven…’ ‘… voor vrouwen (en mannen) die nog wreed veel goesting hebben in erotiek en seks’. Veel eerlijker.
Zeker, ik heb een poging gedaan om de ’50 Tinten van’ door te nemen. Het is een betere versie van de Boeketreeks uit mijn studentenjaren. Friends bestond nog niet. DVD-boxen moesten nog uitgevonden worden. Het woordje ‘downloaden‘ leek uit Star Trek te komen. Geen tablet. Geen FB. En wat doe je dan als er geen dagelijks sitcoms bestaan? Dan koop je van die kleine wegwerpboekjes die je 2 à 3 uur beetje plezier bezorgen.
Hypes brrrr. Tot ik een ongelooflijk enthousiaste recensie op de radio (bij Ruth Joos denk ik) hoorde van een meestal zeer rustige en bezadigde boekenwurm. Mijn kinderen zochten toch een geschikt moederdagcadeau.
En dus ben ik gisterenmiddag aan deze 360 pagina’s tellende thriller begonnen. De positieve recensies zijn de waarheid en niets dan de waarheid.
Als je niet weet wat mee te nemen als vakantielectuur? Neem zeker ‘ Het Meisje in de Trein’ van Paula Hawkins mee. (Laat me zeker weten wat je ervan vond)
Korte samenvatting op Standaard Boekhandel:
Rachel neemt elke ochtend dezelfde trein. Zo kijkt ze elke ochtend naar een koppel dat op hun terras ontbijt. Ze heeft inmiddels het gevoel dat ze hen persoonlijk kent en noemt hen ‘Jess en Jason’. Hun leven – in Rachels ogen – is perfect. Een beetje zoals haar eigen leven dat ooit was.
Op een dag ziet ze iets vreemds in hun tuin. Voor Rachel verandert alles. Niet in staat om het voor zichzelf te houden, stapt ze naar de politie met haar verhaal, wanneer blijkt dat ‘Jess’ vermist wordt. Hiermee raakt ze niet alleen verwikkeld in de gebeurtenissen die volgen, maar ook in de levens van iedereen die erbij betrokken is. Maar wie is er te vertrouwen? Heeft ze meer kwaad dan goed gedaan door zich met deze zaak te bemoeien?
‘Wat een personages, wat een setting, wat een boek! Het is Alfred Hitchcock voor een nieuwe generatie.‘ – Terry Hayes, auteur van I Am Pelgrim.
‘Echt een geweldige thriller, die me bijna de hele nacht heeft wakker gehouden. De onbetrouwbare verteller is perfect gedaan’ – Stephen King
Schrijfster Paula Hawkins vult op een verrassende manier de ‘ik-vorm’ in. Je begint het best met een fris en uitgeslapen hoofd aan dit boek.
Van bij de eerste zin loop je met Rachel mee. Een boek dat zoiets presteert, is heel bijzonder. Als lezer leef je mee met iemand die na haar scheiding maar geen doorstart kan maken naar een nieuw leven. Je snapt ook wat een zware alcoholverslaving is. Vaak moet je even naar adem happen. En ondertussen davert de plot maar verder.
Ik zit halfweg het boek. En manmanman, puur genieten! Gisterenmiddag gestart en om 1 uur vannacht verplichtte ik mezelf om het licht uit te doen.
Weet je wat? Vanavond ga ik enkele hoofdstukken terug om ze te herlezen. Zo duw ik het einde nog even voor me uit. En raak ik weer in het ritme van Rachels leven en dat van de trein.
Dit boek wil je echt niet te snel uit hebben.
(@Ann)
0 Comments